viernes, 24 de agosto de 2012

Bartender

Antes de nada: Marta ten maleta! Pero supoño que quererá facer unha entrada sobre eso (se é que non a está facendo agora) así que voume centrar no día de onte.

Pola mañá non tivemos clase pero co rollo da maleta ao final pasóusenos a mañá, e eu apunteime de voluntaria para o Studio Festival. É un festival que organiza a Norwegian Student Society que ven sendo a que leva todos os saraos (ou case todos) do campus. É dicir, a que organiza as festas. A vantaxe de ser voluntaria é que se o fas 3 días consegues free membership, ser membro sen pagar. E sendo membro consegues todas as cousas máis baratas. Ademais danche unha camiseta e van organizar un cabin trip para os voluntarios en setembro, que consiste en ir a unha cabaña ao norte de Oslo a pasar a fin de semana (pero non sabemos moi ben se quedan plazas para iso).

Vamos, que alí me fun eu, sen comer (se 2 plátanos e un muffin non contan como comida), á carpa que había en Bislett. Dende as 4 ata as 6 non había ninguén así que nos puxemos a xogar aos dardos e escoitar música. De vez en cando había un chico moi simpático que recordaba que había que falar en inglés para que nos enteráramos de algo. Logo deberon de chegar unhas 10 persoas. Non era precisamente un éxito. Intentaron ensinarme como poñer as cervexas, e foi unha pena que non se organizase ese día a festa da escuma. Era un pouco frustrante. Logo mandáronnos para a outra carpa na que había algo máis que facer, e por fin conseguín poñer a cervexa!

Cando rematou o turno, sobre as 9.30, déronme un cupón de 3 cervexas e marchei para casa, a deixar os plátanos que comprara para a miña saudable comida e fun buscar a Marta.

Pola noite fomos á festa de Law, no centro da cidade, nun pub bastante pijo pero con boa música, ata as 12 que collimos o último metro e pa casa a cear!

Hoxe intentamos ir a Ikea a por un colchón barato (para visitas) que resultou non ser tan barato. Así que non compramos o colchón pero si unha lámpara, toallas, espello e tuppers.

E agora marchamos outra vez ao Studio, a ver se hoxe hai máis xente.


Sabe.

martes, 21 de agosto de 2012

Lunes, Martes y Maletas.

Ayer lunes, el primer día de clase, no hubo clase (empieza bien la cosa).

Tras averiguarlo decidimos volver a ir a comprar comida (dado que parece que se ha convertido en uno de nuestros pasatiempos favoritos, aunque evidentemente no lo hacemos demasiado bien viendo las veces que tenemos que volver). Fuimos a Gronland, a la tienda donde los cajeros (ligermanete muyguapos) ya nos conocen por diversos malententendidos* y luego al Meny, donde también hay un cajero (bastante mono también) que ya nos conoce por otro malentendido.

Ya en casa preparamos un arroz con las verduras de los tacos del día anterior, y la tarde pasó pero nosotras no pasamos por ningún lado. 
Al dar las siete, una hora decente para salir por aquí, emprendimos la marcha hacia el PubtilPub, sin saber realmente cómo iba la cosa.
Pero el destino quiso que nos encontrásemos con un amigo que se iba a reunir con su Buddy Group (un chico con suerte dado que su grupo es de los pocos que siguen juntos).
El PubtilPub consiste en ir a todos los pubs del campus (porque sí, en cada facultad hay un pub en el sótano y el hall lo modifican con una barra, música y luces de modo que queda totalmente cambiado). En este recorrido si te tomabas 6 cervezas (gastando 240 kr en total) y sellabas un papel cada vez que comprabas una finalmente te daban una entrada gratis para una fiesta. (Por si hay alguna duda, nosotras no lo hicimos, podríamos, pero no, así que por ser buenas chicas el karma nos bendijo dejándonos 150 kr en el suelo del baño. Que evidentemente van a ser empleados en las cervezas que nos deberíamos haber tomado).


MARTES, maldito martes.

Primer día de clase. Una gran clase por cierto. El profesor se parece a uno de nuestra facultad (no diremos quien para manetener su anonimato) pero a todos en general nos parece genial, y hasta quí puedo desvelar.

Tras la fantástica clase, y tras apropiarnos de diversos libros de la biblioteca (ya que somos unas chicas muy aplicadas) teníamos que ir a escanear e imprimir el pasaporte/DNI y la tarjeta sanitaria, pero todas las facultades y bibliotecas estaban llenas, LLENAS, en AGOSTO, a las 12 de la mañana!!

Así que para casa... y aquí empieza el maldito martes de verdad.

Saliendo del campus, vimos que el metro estaba llegando así que fuimos corriendo a cogerlo, pero tachán, después de varias paradas... no estábamos en el tren correcto.
Así que para abajo en la siguiente parada, para dentro en el siguiente tren de vuelta, y abajo en la siguiente parada con conexión con la línea 3.
Ya abajo en la estación correcta apareció el tren correcto, y Sabela se puso a correr correctamente hacia él, pero yo no. Así que Sabela cogió el tren correcto y Marta se tuvo que esperar sentada 15 minutos hasta el siguiente tren, todo muy correcto y muy bien.

Mientras esperaba Sabela me llamó diciendo que MI maleta había llegado... pero la suya no. 

Pero mi entusiasmo contenido y su decepción manifiesta duraron poco ya que rápidamente se cambiaron las tornas...

La maleta que había llegado era y es la de Sabela, pero con mis datos, mi contrato y mi firma...

La mía, o bueno, externamente la de Sabela e internamente la mía, está en Noruega (punto positivo) y técnicamente la entregan mañana (técnicamente).

Y hasta aquí puedo decir, ya que no sé que se tomó el transportista para tardar esta eternidad, ni en qué pensaba al confundir las maletas, ni que hacía en Alemania, ni nada de nada... excepto que por lo demás todo bien, muy bien realmente.

*Malentendido:
- Dícese de la situación en la que te preguntan en noruego si quieres una bolsa pero tú no lo entiendes y contestas en inglés diciendo que no quieres bolsa.
- Dícese de la situación en la que te preguntan en noruego si quieres el ticket pero tú no lo entiendes y contestas en inglés diciendo que no quieres ticket.
- Dícese de la situación en la que tú le das al cajero la tarjeta para que te cobre - pero el te señala el lector de tarjetas para que lo manejes todo tu mismo.
Dícese de la situación en la que quieres pagar con monedas y procedes a dársela al cajero pero te señala una máquina para que lo manejes todo tú mismo.
- Dícese de a situación en la que introduces la tarjeta en el lector antes de tiempo y muy efusivamente y comienza una extraña conversación en la que un interlocutor habla sobre la Visa y otro sobre Pizza.



Marta.

domingo, 19 de agosto de 2012

Sunday


Hoxe fomos en barco a pasar o día nunha das illas. Despois do día terrible de onte (moita choiva), hoxe facía solazo e calor. As illas son unha pasada. Na que fomos nós había moitas casiñas pequenas de madeira, pero sen muros que as separasen e todo era moi curriño e estaba moi coidado. Fomos a unhas rocas onde nos instalamos para facer a barbacoa e bañámonos un bo rato, porque a auga non estaba nada fría e había un muelle cun trampolín para tirarse e unha plataforma... vamos, unha gozada!

E para rematar o día fomos a un concerto de jazz (gratis, por suposto) que resultou ser moitísimo mellor do que esperabamos. A banda chámase Frank Znort Quartet, pero deben de ser unhas 15 ou 20 persoas que fan un show xenial.

Este foi, polo menos para min, un dos mellores días ata agora. Mañá empezamos as clases, a ver que pasa!

Sabe.

sábado, 18 de agosto de 2012

Roupa

Dado que seguimos sen maleta e así será ata, esperemos, o martes, onte fomos comprar algo de roupa. 
Afortunadamente Marta recordou que Sara nos recomendara H&M. Estaba todo moi barato! (Por 25€ teño vestido, camiseta e vaqueiros ;D). Así que se vides a Oslo e queredes roupa, xa sabedes onde buscar.
Ademais fomos ao centro, no que parecía a zona de compras, moi chula e cun día moi bonito. Eso si, hoxe chove bastante.

PD: Hoxe espertoume un paxaro con cantos de todo menos celestiais.

Sabe.

miércoles, 15 de agosto de 2012

Lunes-Miércoles: Orientation week.

Primero de todo:

¡Tengo habitación! (desde hace dos días)

Y Segundo: Sigo viva, quizás mas incomunicada que antes por la falta de ordenador con batería y operativo en mi habitación (Si, MI habitación) pero sigo aquí. (Sabela también está viva, pero como ella tiene ordenador, es probable que os haya mandado alguna señal)

Después de este pequeño y muy importante gran acontecimiento os cuento como fueron estos tres días:

El lunes fue la primera reunión del Buddy group, y básicamente consistió en dar una vuelta por el campus, juegos para aprendernos los nombres, buscar donde estaba la supuesta comida gratis, encontrar otra comida que realmente no era para nosotros pero cogerla igual, pseudobarbacoa en el campus (digo pseudobarbacoa porque mi grupo fue de acople a otro y tocó a media salchicha por persona, bueno, a los rápidos que dijimos que queríamos una), pseudobarbacoa en el Escape (en este caso es pseudo porque solamente había dos chicos comiendo ya que se habían quedado con hambre y fueron a comprar más. El Escape es un pub, al que al final no entramos ese día por estar muy lleno, pero tiene un laguito poco profundo muy mono a la altura de las ventanas) y de aquí ya nos fuimos para casa.
Y os sitúo, las 19:00 todavía no habíamos comido por lo que había bastante, bueno, bastante hambre no, lo siguiente.
Por la noche volvimos al Chateau Neuf a un concierto de rock de un grupo de noruegos, repito, rock y noruegos, rock y noruegos! Estuvo...bastante bien, si, pero nos fuimos pronto por el temor a perder el metro y pagar el taxi.

El martes supuestamente había un desayuno, digo supuestamente porque aunque entramos de los primeros solo quedaba pan bimbo a medio descongelar mantequilla, mermelada de fresa, y un par de jarras de zumo muy aguado. Los que entraron antes tuvieron el privilegio de tener platos, queso y un poco de embutido. 
Después del banquete fuimos a ver como iba lo de que firmasen nuestros papeles de la beca y después mi grupo hizo una especie de "gincana" por la ciudad, después fuimos a comer a casa,  luego al Opera house (el edificio de la zona del puerto que tiene las fachadas  inclinadas y se puede subir por ellas), al ikea a comprar cortinas (después de un gran dilema entre las densas de todo, las medio-densas o las finas, y entre los precios que iban de 450 a 98 coronas. Al final ganaron unas de 150 ni muy densas ni muy transparentosas y ni muy oscuras ni muy alegres...) y para casita otra vez, cada una en SU casita.

Y hoy, por la mañana el primer madrugón voluntario, ya que el plan era ir a varias reuniones informativas y la primera empezaba a las 9:00 (digo madrugón voluntario porque involuntariamente ya nos estábamos despertando a las 7 u 8 gracias al solazo maravilloso que hay). 
La mañana podría definirse como un éxito o como un fracaso:
- Como un éxito porque fuimos a una reunión, jugamos en el campo, comimos una hamburguesa, té helado y varias galletas, todo gratis.
- O como un fracaso dado que de las 3 reuniones que queríamos ir solo fuimos a las primera. La segunda no estaba dirigida a estudiantes europeos y la tercera era en un auditorio tan a tomar por culo que había que coger el tranvía (además nos perdimos unas 4 veces y fuimos hacia delante y hacia detrás varias paradas, todo muy guay).

*Aclarar que aquí el término barbacoa se usa para denominar a las reuniones en el suelo alrededor de una "parrilla portátil" en la que se cocinan salchichas y se calientan tortillas (las de Old el Paso). La susodicha barbacoa tiene el carbón, o algo así, incorporado de manera que se enciende con un mechero y se espera hasta que se apague la llama (unos 20 min) y queden las brasas.

PD: Sabela y yo no estamos en el mismo buddy group, pero básicamente todas las actividades son muy parecidas, en cuanto a lo que hacemos y en cuanto a la cantidad de personas que se pierden por el camino.


Y hasta aquí puedo contar ya que no ha habido nada más por ahora.

domingo, 12 de agosto de 2012

Sunday

Hoxe foi un día moi divertido xD

Conseguimos durmir un pouco máis do normal a pesar da luz que entraba (definitivamente necesito cortinas). Así que pouco despois de levantarnos rematamos o arroz de onte e fomos a Vila Eika ás 15h porque había organizado un evento, "Waffles and sim card". Básicamente era un chanchullo que debe de ter o ESN (Erasmus Student Network) con Chess, que é unha compañía telefónica noruega, e leváronnos a todos os Erasmus a comprar a tarxeta sim. Estar está ben, porque por 50 NOK danche a tarxeta con 50 NOK e chamadas gratis entre clientes de Chess (que son básicamente todos os Erasmus). O que é unha pasada é que cando chegabas á mesa onde che collían os datos e cha vendían, tras facer unha cola, preguntei como eran as tarifas e dixeron que non sabían, que se quería sabelas que mirase en internet. En fin. A parte positiva era que daban waffles gratis :D

Logo nos atopamos cunhas chicas que coñecimos onte na festa (unha de Singapore e outra de Canadá), e outra de San Francisco. Tras un rato no campus (impresionante campus por certo), decidimos ir ao lago que está, literalmente, a 5 minutos da residencia. O sitio é unha pasada, rodeado por bosque e cunha pequena illa no medio. Non puidemos resistirnos a bañarnos! E por certo, a auga non está nada fría.

Despois dun rato tomando o sol fomos cear a Sogn, a outra residencia, a onde se pode ir andando. Invítáronnos a unha pasta moi rica e coñecimos a unha chica eslovaca e a outra de Taiwan que xa leva un ano aquí e nos deu información moi interesante.

E mañá comeza a Orientation Week, a ver que tal!


Sabela.

Welcome party!

Ayer día 11 fue nuestra primera fiesta en modo Erasmus, pero antes de ir al meollo comentar ciertas cosas de la mañana del día en cuestión.

Daban las 10 am y el sol entraba a raudales por el ventanal, evidentemente nos despertamos ya que lo creáis o no el calor era insoportable (ya desde las 8) y quemarnos mientras dormimos en la habitación no es una de nuestras prioridades.

Tras el aseo pertinente, fuimos a desayunar (todo lo aseadas que se puede estar cuando llevas 4 días con más o menos las mismas prendas de ropa lavadas de manera muy precaria, en una pileta muy precaria también, y con un detergente robado dicho sea de paso).

El plan del día era ir a comprar comida ya que alimentarse de galletas "digestive" y leche chocolateada está bien, pero no satisfacía nuestras ansias de cocinar tras el exitazo de los espaguetis del día anterior.

Nos dirijimos al barrio donde se supone que las tiendas son muy baratas, pero error. La tienda en la que compramos la mayor parte de las cosas, a parte de estar muy, pero que muy abarrotada tenía cosas ligeramente muy caras... La cosa es que no nos dimos cuenta de lo caras que eran hasta que entramos en otra y vimos los precios.

En resumen: Acabamos con fruta y verduras a buen precio, especias (orégano, pimienta, negra, y un curry que parecía sólo curry pero que al final es un mix picante, pero muy rico), dos kg de arroz demasiado bueno para nosotras y latas de maíz, atún, y champiñones, además de más galletas, leche (relamente lo parece pero con la etiqueta solo en noruego es difícil saberlo) y nesquik (que sabe a nesquik pero no lo parece).
Resumiendo el resumen: Buena compra, pero podría haber sido más barata.

Comida: Como buena chef que soy le preparé a Sabela una de mis grandes delicatessen, bueno, una de las más habituales ya que todo lo que cocino al final está buenísimo, modestia a parte claramente.
Pollo con arroz al curry, quizás estaba un poco picante de más por el fail de comprar curry con más que curry, pero como ya dije, una delicatessen.

Tarde: Destacar que estamos aprendiendo noruego y no nos olvidamos de nuestras costumbres de ver series, así que tocó parte del tema 2 de las lecciones de noruego online y un capítulo de Futurama.
Se suponía que teníamos que estar en Majorstuen (una parada del metro) a las 20:30 y dado que eran las cuatro de la tarde, de tener nuestra maleta podríamos habernos empezado a arreglar, pero no era el caso.
La tarde pintaba mal, Sabela no sabía que hacer exactamente pero quería hacer algo, y yo dado que soy una okupa duermesuelos sin maleta no tenía ganas de nada realmente. Así que la tarde pasó muy lenta.

Y por fin llegó la hora de la fiesta, pero cómo probablemente no habría nada de comer allí nos tomamos un tentenmpié en la cocina hablando con dos flat-mates de uno de los típicos tópicos españoles por excelencia:
El alcohol y la juventud.

Y perdimos el metro, por estar hablando.

Pero cogimos el siguiente (que pasaba en 10 minutos) y llegamos sin problemas.

Al llegar allí nos esperaba Papá Pato, un chico de los que organizaban la fiesta que nos dijo que lo siguiésemos, y nosotros, como buenos patitos le seguimos, prácticamente en fila de a dos, charlando exclusivamente con la gente con la que habíamos ido (véase Sabela).

Ya en el local, la situación era extraña, los grupitos se sentaban muy alejados unos de otros, pero nosotras asaltamos a una española, pedimos unas cervezas (a partir de ahora tendremos que escoger entre comer y pedir una cerveza a mitas por la noche) y empezó la fiesta. 
Cada vez llegaba más gente, el protocolo de conocer gente que surgió fue sencillo, a gente un poco sola o grupillos con poca conversación: presentarse, preguntar de dónde eran, dónde se alojaban, que estudiaban, y lo que surgiese... así pasó un rato hasta que nos encontramos con unas chicas que querían bailar y lo demostraban de una manera demasiado efusiva (estaba claro que venían de una pre-party, porque ese grado de alcoholización con una cerveza es imposible de conseguir).
Todas muy majas, animaban el cotarro bastante bien, o bueno el cotarro se animaba al verlas.

Poco a poco la gente se animó a bailar, se apagaron las luces (ya que había dos salones uno con la barra del bar y modo pub y otro modo relax con sillones, cuadros de cerdos, y con la música puesta por las susodichas chicas) y la fiesta siguó, pero dieron las 00:30  nos disponíamos a volver a casa peeero...

Problema! No había ni metro, ni autobús ni leches.

(Insertar quí aplauso sarcástico a los de ESN por la organización y la información)

Cómo nos habíamos juntado 5 acabamos cogiendo un taxi. La primera y la última vez. 500 coronas, a dividir entre 5, pero 500 coronazas.

 Ayer aprendimos mucho, principalmente que no se cogen taxis y que hay que vigilar el horario del metro, además hablamos mucho en inglés, y conocimos a mucha gente.

Fue una primera fiesta bastante buena, ahora toca más y mejor.



viernes, 10 de agosto de 2012

Comida



He aquí nuestra primera comida caliente homemade:
Espaguetis con atún y salsa de tomate, un manjar todo hay que decirlo. 

P.D.: Dado que hasta ahora solo hemos comido por sobrevivir y lo más barato (véase una magdalena), esta foto fue tomada a las 19.00. Como veis nos estamos adaptando al horario noruego.


9 de Agosto

Proseguimos o relato da nosa aventura onde o deixáramos. Despois de durmir unha noite no ximnasio de Kringsjå madrugamos para ir recoller as chaves da habitación e comprobar que Marta seguía homeless. 

En canto á habitación hai disparidade de opinións (dúas, concretamente): Marta di que é pequena e eu digo que é grande. Hai unha cama, un escritorio, unha mesa (con función todavía non asignada), unha estantería bastante fea (igual que a mesa) e uns caixóns. A fiestra é moi grande e, como poderedes observar cando teñamos o cable da cámara (cando chegue a maleta grande!), ten unhas fantásticas vistas (e máis agora que aínda non hai cortinas).

No piso en cuestión somos unhas 8 persoas, das que só coñecemos 4. Hai un chico de Tanzania que está facendo a tese, outro chico non identificado e unha nai cunha nena pequena. Non me preguntedes os nomes. O baño compartímolo con outra persoa pero, aquí está a cuestión, non sabemos se hai xente na habitación de ao lado. Aínda que polo silencio destes dous días deducimos que non, no armario do pasillo hai cousas (incluída unha maleta) que nos fan pensar que si. Seguiremos informando sobre este tema.


En canto á actividade ao longo do día de onte, podemos definila como gastro-caótica. Despois de inspeccionar a habitación fomos á universidade a que nos firmasen os papeis da beca. O seguinte paso foi intentar que nos desen a tarxeta de transporte tan marabillosa da que nos falaran (por unhs 50 €/mes podes viaxar unlimited en metro, barco, bus...), xa que cada viaxe en metro nos estaba custando 4 eurazos! O problema é que para que nos desen esa tarxeta co desconto necesitabamos o carnet de estudante da Universidade de Oslo (UiO). A súa vez, para ter ese carnet temos que estar rexistradas, e para estar rexistradas necesitabamos uns códigos que nos darían a semana que ven. Como non podiamos seguir pagando tanto tivemos que ir varias veces a 4 oficinas distintas para conseguila. Con todo este follón deron as 12.30 e todavía non almorzaramos, así que fomos a unha cafetería mentres a xente xa rematara de comer (horario noruego). Despois de almorzar fixemos algo máis de papeleo e sobre as 5 fomos ao barrio dos inmigrantes a comprar, e comimos nun Subway  (á hora de cear en Noruega),obligadas a beber auga con gas, co que nos pasamos a comida axitando a botella. O barrio en si é bastante bonito, con casas pequenas e moita xente pola rúa. Compramos leite, galletas e algo de froita para ir tirando. Despois volvimos á resi a descansar (tanto descanso que fomos durmir ás 10). E como non, levantámonos cedo (en parte pola luz, xa que empeza a ser de día sobre as 5 da maña, ou antes).

E hoxe, como boas estudantes Erasmus, fomos ao Ikea! Tampouco se pode dicir que nos désemos moita présa por chegar. Á unha collimos o bus gratuíto, e pasamos aprox. 2 horas comprando o básico para os primeiros días: nórdico, fundas e almofada (que realmente é un coxín), toallas, trapos, un tupper e pouco máis. 

Mortas de cansancio, arrastrámonos cara a saída e collemos o bus de volta. E así ata agora, que probablemente vaiamos a comprar comida (de verdade).

Un bico!


Sabela e Marta.

jueves, 9 de agosto de 2012

Ida Oslo.


Comenzamos:

Madrugón para llegar hasta el aeropuerto de Santiago, con el consiguiente acojone de "me voy a Oslo" y el de "maldito ryanair y el peso y dimensiones de la maleta"

Despedidas a parte, se acerca la hora de que CIERRE la puerta de embarque. El agobio por llegar tarde fue innecesario porque la puerta para embarcar realmente abrió más tarde de la hora a la que estaba planeada el despegue.

Llegamos a Londres, 6 horas de hacer nada, escuchar música, medio dormir, lamentarnos por no tener cartas, apalizar a Sabela al ahorcado y a los ceros...y comprobar que realmente más del 50% de la gente que estaba en el susodicho aeropuerto es española (y se le oye a distancia).

Embarcamos a Oslo, con muchos osleños exaltados que volvían de las olimpiadas, exaltados pero muy amables, muy rubios, muy cachas y muy majos.

¡OSLO!

Tras una hora de autobús, llegamos a la estación. Tomamos un chocolate (la mejor comida del día prácticamente, a parte del bocadillo de chorizo que duró hasta el día de hoy) y un paseillo por el centro (petado gracias a un festival al que probablemente no vayamos). Ya en el metro. Ya en el metro en la dirección correcta, llegamos a Krinjsa sin problema.

Pero todo había ido demasiado bien.

Llegamos al edificio gracias a las indicaciones de un Nordicazo que nos vio excesivamente perdidas. El teléfono del segurata que tiene las llaves de Sabela no está. Llegamos a la puerta (yupi!) y vemos al susodicho segurata, gran segurata por cierto.
Peeeero, no encuentra las llaves, no están, llama a otro compañero a ver si las tiene, y no hay suerte, llama a otro y tampoco, y a otro y otro, y otro, y otro... Todo mientras hablaba con nosotras en inglés, de repente miraba al infinito y soltaba un monosílabo en noruego (claramente llevaba un auricular en la oreja).

La situación no pintaba bien, evidentemente yo no tengo habitación (ni tendré nunca a este paso) y los de la resi, parece ser que se acostumbraron a pasar de mi tan olímpicamente, que se olvidaron de darle al segurata las llaves de la habitación de Sabela (sólo por joderme a mi probablemente).

Era la una de la mañana, hacía frío (a pesar de tener al segurata cerca), y el cansancio de 24 horas de viaje pesaba (aunque menos con el segurata cerca).

¿Y qué será de nosotras? Empezamos a mirar a nuestro alrededor buscando una esquina acogedora, un contenedor amplio...
Pero nuestro querido segurata nos ofrece otra alternativa. (Que podría haber sido mejor, claramente, y más ofreciéndola él).

El mito decía que había un cuchitril donde la gente podía dormir en estos casos. Un gimnasio en desuso. Este mito no era tan mito ya que supuestamente había 5 personas dentro. 
Nuestro Salvador en cuestión nos acompañó a buscar el gimnasio tras darnos la llave del baño y la de la puerta, pero tras dar una vuelta, y otra, y otra, y otra... al conjunto de edificios residenciales (A la 1 y de la mañana, y con dos maletas de ruedas atronando al resto de residentes a nuestras espaldas) el sitio no aparecía. 
Tras varios paseos muy románticos a la luz de la linterna encontramos a varias personas, que extrañamente cada vez que llegábamos se dispersaban o aceleraban el paso para alejarse. Pero nuestro Salvador no se daba por vencido, a cada uno le preguntaba donde estaba el mitológico gimnasio pero nadie lo sabía con exactitud (simplemente sabían que estaba en el bajo de un edificio).

La cosa no pintaba bien, y como se acercaban las 2 de la mañana, nuestro Salvador nos ofreció abrirnos el hall de un edificio para esperarle ahí (con calefacción, dicho sea de paso) mientras él seguía llamando y buscando el susodicho lugar.

Finalmente... el gimnasio apareció! Pero, las tarjetas llave que nos había dado no funcionaban, y la tarjeta del baño de Sabela tampoco. Pero vamos, para dormir, estar semiencerradas no suponía ningún problema.

Nuestro salvador nos acompañó dentro (después de flipar un poco al ver como flipábamos nosotras al ver un zorro a 5 metros) nos separó un colchón (el resto estaba ocupado por unas chicas adormiladas que probablemente se cagaron en todo lo cagable al llegar y montar semejante estruendo con las maletas) y se despidió, muy majo y divertido, pero sin nombre.

Lo que pasó hoy, día 9 ya es harina de otra entrada.


Marta.
Mientras Sabela revoloteando mientras limpia la habitación.